Чамайг “тэнэгхэн” гэж мэдрүүлдэг хүний өмнө эхлээд инээд хүрнэ, улам даамжруулж тоглож бүр “тэнэгтмээр” санагдана. Дараа нь зэвүү хүрч хамаг шар гозойно, би ч ялгаагүй чадна гэдгээ батлахыг хүснэ. Харин удалгүй хамаг итгэл, үнэ цэнэ, өөрийгөө хайрлах хайраа алдаж орхино. Үр дүнд нь хүсээгүй амжилтаа, мөрөөдөөгүй амьдралаа мөрөөддөг болно. Битгий л дээ…тэнцүүхэн тоглоцгооё л доо.

Submissive Mindset-ийг ойлгох нь эр хүний, ер нь хэн хүний хувьд чухал шинж чанар. Учир нь хүн төрөлхтөний ихэнхи хэсэг нь энэ ангилалд хамаарагддаг. Бид хэдийгээр эго томтой сүүн тэжээлтнүүд ч гэлээ хайртай, үнэ цэнэтэй хүмүүсийнхээ өмнө хамаг хана хэрмээ нурааж, тэр хүний өмнө сул дорой, хүчгүй, гэнэн тэнэгхэн харагдаж, хайртай хүнээ доороос нь ширтэж тэр хүний хүч чадлыг мэдэрч түүнээсээ таашаал авдаг. Энэ бол сэтгэл зүрх гэдэг сонин эрхтэний хамгийн хачирхалтай функц юм.

Хайртай хүнийхээ өмнө жаахан хүү шиг эрхэлдэг, нялхардаг эр хүнийг нөгөө эмэгтэй нь хайрлаад, эрхлэх хэрэгцээг нь хангаад өгөхгүй, 24/7 хад чулуу шиг мужик байхыг шаардаад байвал ямар вэ? Өчнөөн амжилттай карьертай, олон хүн удирддаг төмөр хадагтай байгаад гэртээ очоод хэн нэгэнд хоолыг нь хийж, улавчийг нь дөхүүлж өгөөд сэтгэлийн таашаал авч байгаа эмэгтэйг бусад феминистүүд нь нүд үзүүрлээд байвал ямар билээ?

Хүн үргэлж өөрийгөө өрөөн доторхи хамгийн сайхан, үзэсгэлэнтэй, ухаантай гэж мэдрэх учиртай. Энэ нь худлаа байсан ч хамаагүй, гагцхүү чамайг анхаардаг хүн бол чамайг үргэлж хамгийн сайхнаараа мэдэрч байхад нь туслах учиртай. Ийм үнэтэй мэдрэмж өгсөнийх нь хариуд чи түүнд эрх мэдлийг, хүч чадлыг нь өгдөг. Хэрвээ тэр хүн чамайг онцгой гэж мэдрүүлэхгүй юм бол хамт байхын хэрэг юун? Хэрвээ тэр чамайг нэгэн зэрэг сул дорой атлаа хамгийн онцгой гэж мэдрүүлж чадаж байвал юутай азтай бинго вэ!

Хүнийг сэтгэл болон биеэр нь эзэмдэж, эргээд өөрт нь үнэ цэнэ өгч чаддаг хүн байна уу?

Намайг ганцхан “тэнэг” гэж мэдрүүлдэг хүний өмнө би асар өчүүхэн таашаал арайхийн олж авна. Миний еэвэн хоёр талтай, хоёр талаараа нэгдэн нийлж байж л жинхэнэ аз жаргал болдог. Намайг дорой, азгүй амьтан гэж мэдрүүлдэг хүнээс би зөвхөн submissive талынхаа хэрэгцээг нөхөөд, харин үлдсэн нөгөө талаа хаанаас олж авах хэрэг вэ? Хэн намайг эзэмдэнгээ хайрлаж чадах юм бэ?

Бидний эд зүйлсийн талаархи тодорхойлолт тэс ондоо гэдгийг хүлээн зөвшөөрцгөөе. Хэрвээ чи амжилт ололт, зорилго зорилтоо тодорхойлж чадсан бол гайхалтай сайхан хэрэг. Харин энэ хэвэндээ бусдыг бас цутгах гэж оролдох нь аймшигтай. Хоёр өөр бодьгал атлаа яг адилхан шилээр амжилт, аз жаргалыг хардаг байвал уйтгартай биш гэж үү? Бүгд л бизнесмэн, антрепренёр, инфлүэнсэр байвал аз жаргалтай байх юмуу? Олон ургальч үзэл, өөр байх тусмаа сонирхолтой амттай байдаг тэр онол чинь хаана байна аа? Хүнийг байгаагаар нь хайрлана гэдэг чинь тухайн хүнийхээ өөрөө өөртөө бүтээсэн аз жаргалын тодорхойлолтыг нь хүлээн зөвшөөрөхийн нэр. Юу хийж байгаагаасаа таашаал авдаг л бол аз жаргал ерөөгөөд, хажуунаас нь хайрлаад, “амжилттай байгаарай!” гэж ташуурдахын оронд “улам их аз жаргалтай байгаарай!” гэхийг би жинхэнэ дэмжлэг гэж боддог.

Хүн хайр дурлалыг биш, харин хайраас үүдэлтэй мэдрэмжийг хайж эрэлхийлж явдаг. Энэ нь хайр мөн ч бай, биш ч бай хайрын бидэнд өгдөг мэдрэмжийг өгөхөд л нүдээ аниад, чихээ таглаад ирээдүйг бодохгүй зөвхөн өнөөдөр энэ мэдрэмжээрээ хооллоод амьдарч чадна. Тэр мэдрэмж нь тэгэхээр юу юм бэ? Үнэн зүрхнээсээ биш нь хамаагүй, зүгээр л намайг хайрлаж байгаа юм шиг мэдрүүл. Ажил төрөл, гадаа гудамжинд биш нь хамаагүй, хаа газар бидэнд оногдсон байна тэнд намайг мэдэр, бас өөрийгөө мэдрүүл.

Энэ мэдрэмж хаана очиж унтарна, тэр үед харин илүү жинхэнэ зүйлийг хүсэж “драм-дахгүй”, хүчтэй том хүмүүс байхаа батлан даацгааж байя. Тэр болтол бид өдөр бүрийгээ амталж, тамшаалж өнгөрүүлж болохгүй гэж үү?

+