Амьдрал ямар заавартайгаа ирэх биш. Амьдрана гэдэг алдаа гаргана гэсэн үг. Алдаа бол ахиж байна гэсэн үг. Огтоос алдаа гаргахгүй байгаа хүн өөрийгөө шинэ зүйлд сорихгүй, урагшлахгүй байгаагийн илрэл дада. Энэ мэтээр алдааг хүн бүр, амжилтад хүрсэн хүн бүр сайн зүйл гэх боловч алдсны маргааш ямар байдаг билээ? амьдрал утга учиргүй санагдах, өөрийгөө азгүй, арчаагүй нэгэн мэтээр төсөөлөх, эргэн тойрны хүмүүсээ ч үзэн ядах зэрэг хүний түмэн бодол, мэдрэмж төрдөг. Энэ мэдрэмжээс хэрхэн салах вэ? Ер нь хүн алдаа гаргах, алдаа гаргаснаа ухаарах, ухаараад буцаад ирэх хооронд хэр зай туулах вэ?

Магадгүй цаг хугацаа бүгдийг эмчилнэ гэж харж суух нь зүйн хэрэг байх. Эсхүл өглөө босоод үргэлжлүүлэн амьдрах хэрэгтэй. Гэхдээ алдаа гэдэг бол өнгөрсний тухай ойлголт. Би мянга, түм удаа алдаагаа ухаарсан ч хүмүүсийн сэтгэлд намайг үнэлэх мэдрэмж, миний өөрийн хийсэн зүйлдээ гэмших мэдрэмж үүрд байсаар л байх юм.

Хүмүн төрөлхтөн, үгүй энэ гараг ертөнц бүхэлдээ өнгөрсөн, одоо, ирээдүй гурван цагийн хэлхээнд оршдог. Тэгэхээр алдаа өнгөрснийх бол, ирээдүйд тэр алдаагаа гаргахгүйг хичээж амьдрах нь бидний хийж чадах сайн зүйл бололтой. Харамсалтай нь маргааш бид өчигдрийнхөөс илүү том, эсхүл арай өөр нэгэн алдаагаа гаргах нь дамжиггүй. Хүн амьдарч байгаа цагт алдааг тойрох боломжгүй биз ээ. Энэ нь яг л саадтай гүйлт шиг урагшлах тусам илүү өндөр, илүү том болоод байна.

Ерөөс алдаа гаргах нь жам ёсны хэрэг юм бол алдаагаа ухаарах нь тухайн хүний өөр өөрийн цаг хугацааны асуудал. Алдаагаа ухаарна гэдэг энэ аяллын замын тал нь байх. Өнгөрсөн алдаагаа харж харамсана, гэмшинэ суух бус ирээдүйд илүү олон алдаа гаргахын төлөө өглөө эрч хүчтэй босоорой.

Өөрийн алдсан алдаа, ухаарсан ухаарал, амжилттай даван гарсан үеийнхээ тухай надтай доор саналаа солилцвол маш их баярлана шүү.

Хүндэтгэсэн:

Саадтай гүйлтийн тамирчин